Dashiell Hammett – „Krwawe żniwo”

Trochę czarnego kryminału? Bardzo proszę. Klasyka klasyki. Pierwsza powieść Dashiella Hammetta ojca stylu noir, twórcy prywatnego detektywa Sama Spade’a, którego Philip Marlowe był godnym następcą.
Z 222. stron dzisiejsi pisarze zrobiliby ze 600. Tutaj mamy wszystko w pigułce, bez zbędnych spulchniaczy. Ma to swój urok, ale niektórych może wystraszyć. Tak już się nie pisze. Męska (ocho), twarda, ascetyczna proza bez dopowiedzeń, bez zbędnych tłumaczeń.

Fiodor Dostojewski – „Idiota”

Dzisiaj piwo, którego nazwa pochodzi bezpośrednio z literatury. Wisienka na torcie moich zmagań w poszukiwaniu punktów wspólnych książek i piwa. Perełka, normalnie.
Co tu dużo gadać: przed Państwem Idiota z Trzech Kumpli – Browar Lotny i „Idiota” Fiodora Dostojewskiego.

Zapraszam po więcej na Dziką Bandę. Jest opowiedziana geneza powstania nazwy tego piwa, no i czy smakuje.

O książce też jest, of course!

Ed Brubaker (scenariusz), Sean Phillips (rysunki) – „Zabij albo zgiń. Tom drugi”

Całkiem porządna kontynuacja. Komiks wciąga z niezłą mocą. Dylan miotający się w swoich decyzjach, Wpadający z euforii w depresję i na odwrót. Nie wiadomo jakie bum może się wydarzyć po przekręceniu kartki.

Desperacja w poczynaniach Dylana aby przeżyć, skłoniła mnie do sięgnięcia po piwo Desperados.  W poprzedniej części była to jego klasyczna wersja, teraz będzie Desperados Red. Piwo z Grupy Żywiec S.A.

Komiks spoko, piwo niezbyt spoko. Dlaczego i czemu? Tutaj.

Robert Małecki – „Koszmary zasną ostatnie”

Trzecia, ostatnia część trylogii z Markiem Benerem. Napięcie rośnie z książki na książkę, a w tej ostatniej części osiąga poziom niebotyczny. Robert Małecki robi z czytającym co chce. Urywa w kulminacyjnych momentach, sugeruje, naprowadza, a kiedy czytelnik już uśmiecha się pod nosem, że oto odgadł całą intrygę okazuje się, że zupełnie co innego z tekstu wynika, niż można było oczekiwać.

Anna Kamińska – „Simona. Opowieść o niezwyczajnym życiu Simony Kossak”

Jedna z lepszych biografii, które przeczytałem, a raczej wysłuchałem w postaci ciepłego głosu Kingi Preis. Dużo wrażeń, a nawet wzruszeń. Więcej zawarłem na Dzikiej Bandzie, a trzeba przyznać, że opisałem się, bo mnie wzięła ta książka mocno.

Ed Brubaker (scenariusz), Sean Phillips (rysunki) – „Zabij albo zgiń. Tom pierwszy”

Świetny komiks. Mroczny, depresyjny, ale nie na siłę. Momentami autoironiczny. Ciekawa rzecz; dlaczego zwykły 28. letni facet – Dylan – zaczyna zabijać? Robi to raz w miesiącu z przymusu, inaczej sam umrze. Wybiera ofiary na bakier z prawem, jak serialowy Dexter. Świetne ujęcie tematu i tekstowo i wizualnie.

Tim Seeley (scenariusz) i Mike Norton (rysunki) – „Odrodzenie. Tom pierwszy: Jesteś wśród przyjaciół”

Pojawiają się zombie.

„- Spotkałaś któregoś z nich?
– Tylko Jeannie Gorski. I mówiąc szczerze, nawet nie wiedziałam, że jest jedną z nich. Po prostu wyszła z kostnicy, wróciła za ladę do warzywniaka i sprzedała mi ćwierć funta sałatki ziemniaczanej”.

Don Winslow – „Savages. Ponad bezprawiem”

Ponoć pierwsze zdanie w książce jest kluczowe. Tutaj zajmuje ono całą stronę: „Pierdolcie się”. Od razu otworzyło zamek mego serca.

Moja pierwsza książka tego Autora i jestem pod wrażeniem. Facet trafia w mój czuły punkt operując zupełnie innymi środkami niż byłem przyzwyczajony. Opowiadając, zwraca się bezpośrednio do czytelnika: rozumiecie? czujecie to? Albo prowadząc dialog z czytelnikiem:

Makoto Yukimura – „Saga Winlandzka. Tom 1”

Kwintesencja przygody.

Na początku byłem sceptyczny, no bo jak to, komiks o wikingach w stylistyce mangi? Ja, wychowany na Thorgalu, po obejrzeniu wszystkich sezonów Wikingów, wypiję ten kielich? Trochę się tego obawiałem, ale jak się okazało, niepotrzebnie. Przygoda to przygoda. Od razu można przyzwyczaić się do typowej kreski, bo opowieść jest niezwykle wciągająca. Oprócz tego wszystko osadzone jest w wiarygodnych realiach i w oparciu o konkretne tło historyczne.