Jakub Ćwiek – „Grimm City. Bestie”

Świetna kontynuacja „Grimm City. Wilk!” tegoż Autora.
Mroczne miasto, proces zabójcy mafijnego bossa pod specjalnym nadzorem w specjalnym trybie, a przy tym policyjne śledztwo w sprawie seryjnego zabójcy „drwala”, który przetrzymuje, zabija i rozczłonkowuje kobiety podrzucając szczątki w różne części miasta.
No i jest jeszcze Emmeth „Bestia” Braddock, nowa postać, prawdziwy kawał chłopa, którego twarda wrażliwość serca jest dodatkowym motorem tej książki.

No i piwo w stylu ris o nazwie RYŚ z Browar Dukla, które jakby stworzone do tej lektury. Czarne i smoliste jak deszczówka w Grimm City. I charakterne jak to miasto.

Więcej na ten temat wyprodukowałem na Dzikiej Bandzie.

Andrzej Folhoc – „42-200”

Jasna Góra płonie!
Dla mieszkańców Częstochowy komiks obowiązkowy. Dla innych bardzo ciekawy. Warto się zainteresować.
Chciałem dorwać piwo z Częstochowy, ale z browaru kontraktowego Fabryka Piwa nic nie mogłem u siebie trafić, a na temat Browaru CzenstochoviA dopiero niedawno dowiedziałem się od Autora.
Ale na szczęście było piwo z Browaru Raduga (Warszawa) i to był dobry wybór.

Więcej o Autorze, komiksie i piwie jak zwykle na Dzikiej Bandzie.

Cormac McCarthy – „Droga”

Trochę wyboista. Ale da się przejechać. Widoki ładne, ale już je gdzieś widziałem. Ogólnie przyjemna podróż, ale wracam na skróty. Biorę ze sobą „Koniec świata” z Browaru Pinta.

Dlaczego? Tutaj: Dzika Banda.

Jakub Ćwiek – „Grimm City. Wilk!”

Wbrew pozorom, piw, które na etykiecie mają wizerunek wilka jest naprawdę sporo. Jednak to piwo z Browaru Kormoran czekało od dawna na specjalną okazję. Porter Warmiński w stylu porteru bałtyckiego przestał u mnie w szafce prawie rok. Data ważności skończyła się z dniem 15.09.2017, czyli wlalem je do pokala 3 miesiące po dacie przydatnosci do spożycia.

Alan Moore i David Lloyd – „V jak Vendetta”

Na temat tego klasycznego komiksu i piwa, które sobie obok zgodnie stoi, pisałem na stronach Dzikiej Bandy. Można kliknąć i się zapoznać.

Gearth Ennis, Steve Dillon – „Kaznodzieja. Tom pierwszy”

Dupę mi urwało i wystrzeliło w kosmos.

Wziąłem się za ten komiks zaciekawiony, ale nie nabuzowany. Słyszałem o nim same dobre rzeczy, więc miałem na niego lekkie parcie. Zacząłem czytać i ze strony na stronę oczy robiły mi się coraz szersze, przybiłem się do krzesła, żeby nie spaść i podwiązałem szczękę, żeby co i rusz nie opadała.

Raymond Chandler – „Bay City Blues”

Zbiór trzech opowiadań Chandlera. Co ciekawe, dwa z nich to fantastyka, taka autorska odskocznia od czarnego kryminału. Przeczytałem je z ciekawością. Natomiast jeżeli chodzi o opowiadanie tytułowe – standardowy pulpowy kryminał – to lepiej o nim zapomnieć.