Fabien Nury (scenariusz), Brüno (rysunki) – „Tyler Cross. Black Rock”

Pierwsza część perypetii Tylera Crossa pochłonęła mnie całkowicie.

Z czymś takim jeszcze nie miałem do czynienia. Do konwencji czarnego kryminału dodano prostą, mało realistyczną kreskę, niemal wyjętą z Lucky Lucka. Tytułowy Tyler Cross ma szczękę jak odpad z fabryki łopat, a np. facjata szeryfa Black Rock wygląda jak przycisk do papieru ze zbyt szeroką podstawą aby się zmieścił na biurku.

Krzysztof Domaradzki – „Detoks”

Kiedy zobaczyłem tę okładkę dostałem odruchu wymiotnego. Ileż takich dennych okładek teraz się pojawia. Wszystko na jedno kopyto. Potem czytam opis, że znowu wypalony policjant, znowu alkoholik i znowu samotny po rozwodzie. No dobra, myślę, jakoś może przebrnę prze te pierwsze strony i zobaczymy.

Margaret Atwood – „Opowieść podręcznej”

Trochę za długo mnie tutaj nie było, bo już pozapominałem co się gdzie naciska. Zaległości trzeba nadrobić, a zatem leci tutaj lektura z wakacji, co na uszach wówczas wylądowała.

Nie porwała mnie, a dlaczego, to już szczegółowo opisałem na Dzikiej Bandzie i nie będę się powtarzał. Chociaż nie, trochę się powtórzę wyjątkowo:

Juan Díaz Canales (scenariusz) i Juanjo Guarnido (rysunki) – „Blacksad. Arktyczni”

Drugi tom cyklu.

Świetny komiks. Stylowy czarny kryminał, w którym praktycznie nie ma pozytywnych postaci. Każdy ma coś za kołnierzem. Intryga bardzo zgrabna i wciągająca. Postacie przedstawione po mistrzowsku; głęboko i charakternie, od każdego bije autentyzm. I w tym aspekcie, wydaje mi się, pokazuje swą siłę zastosowany tu antropomorfizm, poprzez nadanie ludziom wizerunku i cech określonego zwierzęcia. Genialny zabieg, w którym autorzy poruszają się jak ryba w wodzie.

Marcin Wroński – „A na imię jej będzie Aniela”

Marcin Wroński to czołówka polskiego kryminału, jak i w ogóle polskiej literatury popularnej. Mogłem się o tym przekonać po raz trzeci. Jego „A na imię jej będzie Aniela” to książka wybitna. Przekracza ramy typowego retro kryminału. Jestem pod ogromnym wrażeniem. Wielu domorosłych pisarzy kryminalnych może panu Wrońskiemu buty czyścić.

Fiodor Dostojewski – „Idiota”

Dzisiaj piwo, którego nazwa pochodzi bezpośrednio z literatury. Wisienka na torcie moich zmagań w poszukiwaniu punktów wspólnych książek i piwa. Perełka, normalnie.
Co tu dużo gadać: przed Państwem Idiota z Trzech Kumpli – Browar Lotny i „Idiota” Fiodora Dostojewskiego.

Zapraszam po więcej na Dziką Bandę. Jest opowiedziana geneza powstania nazwy tego piwa, no i czy smakuje.

O książce też jest, of course!

Robert Małecki – „Koszmary zasną ostatnie”

Trzecia, ostatnia część trylogii z Markiem Benerem. Napięcie rośnie z książki na książkę, a w tej ostatniej części osiąga poziom niebotyczny. Robert Małecki robi z czytającym co chce. Urywa w kulminacyjnych momentach, sugeruje, naprowadza, a kiedy czytelnik już uśmiecha się pod nosem, że oto odgadł całą intrygę okazuje się, że zupełnie co innego z tekstu wynika, niż można było oczekiwać.

Anna Kamińska – „Simona. Opowieść o niezwyczajnym życiu Simony Kossak”

Jedna z lepszych biografii, które przeczytałem, a raczej wysłuchałem w postaci ciepłego głosu Kingi Preis. Dużo wrażeń, a nawet wzruszeń. Więcej zawarłem na Dzikiej Bandzie, a trzeba przyznać, że opisałem się, bo mnie wzięła ta książka mocno.

Ed Brubaker (scenariusz), Sean Phillips (rysunki) – „Zabij albo zgiń. Tom pierwszy”

Świetny komiks. Mroczny, depresyjny, ale nie na siłę. Momentami autoironiczny. Ciekawa rzecz; dlaczego zwykły 28. letni facet – Dylan – zaczyna zabijać? Robi to raz w miesiącu z przymusu, inaczej sam umrze. Wybiera ofiary na bakier z prawem, jak serialowy Dexter. Świetne ujęcie tematu i tekstowo i wizualnie.

Don Winslow – „Savages. Ponad bezprawiem”

Ponoć pierwsze zdanie w książce jest kluczowe. Tutaj zajmuje ono całą stronę: „Pierdolcie się”. Od razu otworzyło zamek mego serca.

Moja pierwsza książka tego Autora i jestem pod wrażeniem. Facet trafia w mój czuły punkt operując zupełnie innymi środkami niż byłem przyzwyczajony. Opowiadając, zwraca się bezpośrednio do czytelnika: rozumiecie? czujecie to? Albo prowadząc dialog z czytelnikiem: